Saturday 9 February 2013

'n Boertjie se Travels: India, Hoe de Dinges


Delhi Van Sant na Nagar





‘n Mens stel mos vir homself altyd die mees eienaardige verwagtinge op. Soms word hierdie verwagtinge gevoed deur ander mense, profete, sieners, herders en soms die hoender in die straat wat ‘n teken sou wees. Wel as hoenders maar net tekens was en herders werklik geherder het, was dinge dalk baie, baie anders. Soms moet mens maar herderloos en blindelings in dinge in neuk net om te sien, voel, proe en reik waaroor die lewe gaan. Dit het definitief nie die mees gewenste uitwerking nie en jy kry gewoonlik daardie naskokke as jy eers terug is by die huis. Soms as mens so in neuk in ‘n plek in waar dinge nie altyd sin maak, en jy kultureel uitgedaag word, jy jou humeur verloor en as jy loop om hom te gaan soek  nie weer te kry nie.

Dis vroeg oggend in Suid Afrika so skuins na 5 toe ons in Delhi afklim. Die tyd aanwysers gee ons die tyd maar dit maak nie saak nie ek soek rook plek en liefie soek bagasie. Ons gaan ‘n kompromie aan en sy verkas na die bagasie afdeling, terwyl ek gou sigarette koop en ‘n twakkie gaan opkou, terwyl ek daar staan en rook, rook ek nog een sommer vir die wis en die onwis, die senuwees is maar gedaan, min slaap, aaklige reuke en ses ure van wag begin nou sy tol eis. Ek gooi die rugsak op my rug en ons gaan na die punt waar die taxi ons moet optel. Ons kyk rond, niks. Weer kyk ons op die instruksies, nee ons is by die regte plek. Ons hol buite toe, nee niemand wat ons soek hier nie, ek gryp my selfoon en bel, dankie vader tog ek het roaming geaktiveer op my foon. Die eienaar van die plek waar ons bly is heel verbaas dat ons daar is en al wat hy kan uitkry is  “Ooh I made a Goof up”, na die derde keer kry Lanel dit uit hom uit hoe om by die plek uit te kom. Ons kry ‘n taxi soos hy dit vir ons beskryf het en begin die intog in Delhi in. Ons vergaap ons aan die lug buite, is dit mistig of is dit besoedeling, ons kan nie uitmaak wat dit is nie, ons ploeter voort met die verkeer, dit gaan maar stadig en ons besef gou dat mense nie oordryf as hulle se dat daar geen verkeersreëls hier geld nie, dis net ‘n getoet en geraas, soos wat die verkeer teen ‘n slakke pas aanskuif sien ons die dun laggies stof op die karre en besef ons dat dit nie net besoedeling is nie, maar die mees aakligste wit stof wat tot in jou binneste inkruip. Na sowat 2 ure se ry aan 15km en ‘n R100 later stop ons uiteindelik voor Mistuque Moments in die buite wyke van Sant Nagar, Kohat Enclave, die bejaarde Dr. Malik ontvang ons hartlik in die drukende hitte. “ Im so Sorry I made a Goofup, but dont worry I have a friend who can help you out for one night, I only thought you were coming tommorow”. “ It won’t be long, maybe a couple of minites.” As ons maar net geweet het dat dit ‘n algemene ding is in India, jy maak verskoning vir jou fout met besprekings en verwys dan die gaste na ‘n ander blyplek, op die manier help jy jou vriend wat nie onder normale omstandighede enige gaste sou gekry het nie. So wag ons toe vir meer as twee ure voor ons gekarwy word na ons ander gastehuis. By die ander gastehuis ontvang ‘n meer bejaarde omie ons wat se Engels so goed is soos my vriend se papegaai wat net kan Afrikaans praat, en alles word begin en afgesluit met “A-chachacha” wat goed, mooi, Is dit? En wat nog kan beteken in Hindi. Die huis lyk ok, alhoewel dit in ‘n woonstel kompleks geleë is en  niks meer as net ‘n drie slaapkamer woonstel is nie.  Ons word met gebare en baie gekompliseerde Engels ons kamer aangewys. Die eerste opslag lyk dinge in orde, dis egter met ‘n nadere inspeksie dat ons vind dinge is nie so ordelik soos wat dit voorkom nie. Die kamer is seker skoongemaak die eerste en die laaste keer toe hulle die bed ingedra het, die laken is te klein en daar is net genoeg om een van ons toe te maak.  Dit kan alles oorkom word dink ek en vroulief, dis warm so ons sal sommer so op die lakens slaap. Die skok kom toe ons op die bed gaan sit en besef dis niks anders as ‘n stik plank wat aangetrek is soos ‘n matras nie, of so voel dit. Ons gryp die anti-doodmaak alles kannetjie en bespuit alles, die badkamer wat definitief beter dae geken het, en seker 10jaar terug ‘n goeie skoonmaak gekry het word ontsmet en bespuit. Sowat 10min later roep Lanel my en se ek moet kom kyk, dis net dooie kakkerlakke in die badkamer en terwyl ek die kleiner as miniatuur kissing probeer oppof grou ek ‘n dooie gecko onder hom uit. Aag wel dis net een nag redeneer ek. Dis darem maar wonderlik hoe ‘n mens na ‘n lang vlug ingeboender word in dinge in wat jy nie in die normale van jou eie land nie sal doen nie, en dit dan maar gedwee aanvaar. Ons besluit dat ons so bietjie gaan verkennings werk doen terwyl die son nog skyn en dan somer so ietsie gaan kou ook. Ons verkas uit die woonstel kompleks uit en gou besef ons dat alles wit, vaal en bedek is met ‘n aaklige grys wit stof. Ons drentel in die straat af opsoek na water want die dors het ons nou maar kwaai gevang, ons kry twee bottels water en voor ons nog 100m weg was, was dit klaar. Ons stop by die eerste en naaste straat verkoper en vra vir water, ons dink darem daaraan om na die seels te kyk soos ons gewaarsku is, en wragtig dis net bottels wat weer volgemaak is. Ons hou aan met stap, die verkeer is iets uit ‘n ander wêreld dis ‘n getoet en geraas, en so met die tyd begin ons sintuie al hoe meer bewus raak van die omgewing, sonder waarskuwing gee my maag so aaklige draai en ek moet net inhou om nie die laaste bietjie kos wat ek genugtig het op die vlug op die sypaadjie te laat beland nie. Die reuke is aaklig, as dit nie riool of vrot vullis is nie dan is dit urine. Ons drentel aan en besluit op ‘n restaurant wat darem lyk of dit  Westerse invloed het, maar dis net hier waar ons die eerste babbel hap. Jy kry of  “vegetarian” of  “non vegetarian” wat net hoender is, niks vleis nie en alles brand die dinges uit jou uit, ons eet maar naan en bly aan die versigte kant met ‘n hoendertjie wat non spicy is, maar die brand my so dat dit voel of ek enige tyd gaan vlamme uitblaas by my agterstewe. Ons betaal en die bedrag is iets verskrikliks 1500 rupee, maar die ou brein kan nog nie die wiskunde so lekker doen nie. Met ‘n swaar gemoed en gevoel dat die helfte van ons kontant nou ook daarmee heen is, stap ons sleep voet terug na ons woonstel gastehuis toe. Ons gaan lê so bietjie skuins en skakel die aircon aan, gelukkig werk die darem. So skuins na 3 word ons wakker en vroulief wil so bietjie gaan stap om ‘n foto of twee te neem. Die huis is verlate en doodstil, die gasheer het homself uit die voete gemaak, ons het nie ‘n sleutel nie, en al het ons een gehad was die slot van buiteaf gesluit. Ek skakel vir Dr. Malik en vra wat gaan aan, nee hy weet nie, die gasheer sal seker oor so 5min daar wees. Ons neem aan dat hy gaan kuier het of gaan besigheid doen het en vergeet het dat hy ‘n verantwoordelikheid het teenoor sy gaste. So sit ons toe 5 Indiese minute en wag. Die wiskunde werk so,  2 Indiese minute is enige iets van 20min tot ‘n driekwart uur, 5 Indiese min kan enige iets wees van ‘n uur tot 2 ure. So sit ons en wag en uiteindelik na 5 Indiese minute daag ons gasheer op. Ek en liefie bespreek die feit dat ons selfone op roaming is en dat die oproepe wat ons tot dusvergemaak het ons ‘n klein huisie vol geld gaan kos. “ Kom ons gaan soek ‘n selfoon winkel.” Stell ek voor. Met gebare en gebroke Engels kry ons uiteindelik dit uit ons gasheer uit waarheen ons moet gaan. Ons kry ‘n rikshaw en die man trap dat dit bars. By die plek wat hulle beskryf as ‘n mall stap ons in by die eerste selfoon winkel, dit gaan vlot en na 5 Indiese minute het ons data vir die tab en al twee die selfone is op lyn. Wat ons wel nie ingedagte gehou het nie is dat liefie se Blackberry niks wil weet van die nuwe sim kaart nie en so eindig ons op met net my foon en geen kommunikasie tussen mekaar nie. Ons stap rond en bekyk en vergaap ons aan die sogenaamde mall, koop nog twee liter water en drentel terug na ‘n plek waar ons weer ‘n rickshaw aan die hande kan kry. In die laat middag begin die jetlag ons vang, en ons besluit om ons eksplorasie werke te staak en terug te keer na die basis. Die sweet loop teen my rug asof dit betaal word, die kamera sak op my rug help ook nie veel nie en die min slaap begin sy tol eis. Ons drentel nie meer nie, ons beweeg so teen ‘n slakke pas  van die een straat na die ander tot ons helaas die stegie haal waar ons bly. Ons val flou op die bed neer en gou voer slaap ons weg na lande en vreemde plekke toe. Lanel was die eerste een wat geroer het, ek het net begin bykom na die diepe slaap toe sy in die kamer kom met ‘n frons wat net moeilikheid kan beteken, aag nee wat nou. “ Ons is alweer ingesluit.” Ag donner dink ek, nee man is die ou seniel of wat, my gemoed se moer meter begin styg, ons bel, maar die gasheer se selfoon lui binne die huis. Ons hang rond vir 5 Indiese minute en toe vir nog 5 min. Die gasheer daag op sonder verskoning of verduideliking, dis nou maar seker hoe dit hier werk aanvaar ons.

Dis al goed donker toe daar twee figure hulle self tuismaak in die swak verligte sitkamer. Ek luister, wragtig ek kan die mense verstaan. Ek storm uit en omhels hulle amper. So in die halfskemer ontmoet ons vir Jackal en Hyde aka Jack en Hyden, die Suid Engeland Britte se aksent dra swaar maar ons kuier ‘n hond uit ‘n bos, en vinnig kry ons vir ons gratis internet aan die hande. Dit gaan rof op die fone en tablette soos daar boodskappe getuur word vir almal wat ons lief het en selfs die wat van ons vergeet het. Die volgende oggend kry ons droë toast en Chai. Liefie sien nie kans om te eet nie en ons maak rëelings om vervoer te word na ons oorspronklike verblyf. Die rit lewer geen opgewondenheid op nie en ons bevind onself weer by ons begin punt in Delhi. Met die uittrapslag dink ek aan die dag in Graad 1 toe ek vergeet het om ‘n koma en punt in my sin te gebruik. Ek staan en staar vir die grys grou gebou, en wonder is die nou die koma of die punt, en wie gaan pakslae kry, en pakslae is daar goed uitgedeel. Gelukkig nie deur juffrou Stapelberg nie, donner net die gedagte aan daai rooi rottang laat my gatvelle nog steeds brand.

No comments:

Post a Comment